Lee Marvin, Burt Lancaster, James Stewart, Charlton Heston, Gregory Peck, Sterling Hayden, Richard Boone i Robert Mitchum byli kandydatami do roli Pike'a Bishopa. Lee Marvin nawet przyjął rolę, ale szybko zrezygnował. Aktor otrzymał większe pieniądze za zagranie w "Pomaluj swój wóz".
Aktorzy L.Q. Jones (T.C) oraz Strother Martin (Coffer) zaproponowali reżyserowi, aby dodał więcej głębi ich postaciom. Ich pomysłem było dodanie relacji o zabarwieniu homoseksualnym pomiędzy dwoma bohaterami. Samowi Peckinpahowi spodobała się ta idea i nakręcony materiał zawierający takie sceny znalazł się w finalnej wersji filmu.
Rolę generała Mapache pierwotnie zaproponowano Mario Adorfowi, aktorowi niemiecko-włoskiego pochodzenia. Adorf odmówił kiedy dowiedział się, że jego postać ma poderżnąć chłopięce gardło. Trzy lata później, gdy obejrzał film, przyznał, że żałuje swej decyzji.
Początkowo Sam Peckinpah chciał, aby rolę Deke'a Thorntona zagrał Richard Harris albo Brian Keith. Harrisowi nigdy formalnie nie zaproponowano udziału w filmie. Keith otrzymał taką propozycję, ale ją odrzucił. Kandydatami byli także Henry Fonda, Glenn Ford, Van Heflin, Ben Johnson i Arthur Kennedy.
Ernest Borgnine nie musiał grać kulawego, bo wcześniej złamał stopę na planie filmu "Podział" i podczas kręcenia zdjęć do "Dzikiej bandy" chodził w gipsie.
Rolę Angela z począku miał zagrać Robert Blake.
William Holden i Sam Peckinpah bardzo spierali się, czy Pike Bishop (postać grana przez Holdena) ma nosić wąsy, czy nie. Był to pomysł reżysera, aktor zdecydowanie był temu przeciwny. Ostatecznie Peckinpah postawił na swoim i Holden nosił sztuczne wąsy przez cały okres zdjęciowy.William Holden
Niektórzy filmowi meksykańscy żołnierze (ci biorący udział w niebezpiecznych scenach) to amerykańscy kaskaderzy. Na potrzeby sekwencji finałowej strzelaniny studio filmowe zatrudniło jako statystów prawdziwych żołnierzy z meksykańskiego pułku kawalerii.
Charles Bronson, Jim Brown, Alex Cord, Robert Culp, Sammy Davis Jr., Richard Jaeckel, Steve McQueen i George Peppard byli kandydatami do roli Dutcha Engstroma.
W początkowej scenie, kiedy Crazy Lee zabija trzech stróżów prawa, widać przewód elektryczny prowadzący do małej petardy (były one umieszczane pod ubraniami aktorów i odpalane jako symulacja postrzału).
Mimo że Sykes został postrzelony w prawą nogę, w następnych scenach nosi bandaż na lewej.
Za każdym razem, kiedy banda przemieszcza się z Teksasu do Meksyku, rzeka, którą przekracza, płynie na zachód. W rzeczywistości Rio Grande płynie w odwrotnym kierunku.
W scenie, w której Mapache stoi na torach kolejowych podczas bitwy z rebeliantami atakującymi miasto, żołnierz stojący obok niego zostaje trafiony w klatkę piersiową i pada u jego stóp. W następnym ujęciu zza pleców Mapachy nie widać ciała zabitego żołnierza.
Karabin maszynowy użyty w końcówce filmu to Browning model z 1917 roku. Akcja filmu rozgrywa się około 1913 roku.
W czasie początkowej sceny rabunku jeden z łowców nagród, ubrany w ciemnopomarańczową koszulę i brązową kamizelkę, zostaje zastrzelony ze strzelby. Na końcu sceny można go zobaczyć wychodzącego z hotelu z resztą łowców nagród.
W scenie rabunku otwierającej film, w ujęciach łowców nagród strzelających z dachu widać, że niebo jest gęsto zachmurzone. W ujęciach strzelających członków bandy oraz mieszkańców miasteczka można zauważyć, że niebo jest bezchmurne, a dzień jest słoneczny.
Na początku filmu jeden z łowców nagród zostaje trafiony i spada z dachu. W kadrze widoczne jest załamanie w ziemi i ukryta w nim poduszka powietrzna.
Coffer strzela na dachu z karabinu model 1903/A3. Model ten pochodzi z czasów II wojny światowej i różni się celownikiem od karabinu 1903 z początku XX wieku.
Kiedy Pike zabija Bucka, ofiara padając obraca się w lewą stronę. W następnym ujęciu zauważyć można, że mężczyzna odwrócony jest w przeciwnym kierunku.
W scenie, w której Angel zastrzelił swoją dziewczynę, komandor Mohr pyta się członków Dzikiej Bandy o ich broń. Odpowiadają oni, że jest to broń używana przez armię amerykańską i nie może być posiadana przez cywili. Jedyną bronią armii USA, jaką używała w filmie Dzika Banda jest pistolet Colt M1911, który legalnie sprzedawany jest od 1911 roku osobom cywilnym.
Doradcy generała Mapache mówią, że byli oficerami niemieckiej cesarskiej armii. W 1913 roku istniała pruska cesarska armia, a nie niemiecka.
Na początku filmu Harrigan grozi Thortonowi, że zamknie go w więzieniu Yuma, jeżeli ten nie złapie Pike'a. Więzienie Yuma zostało zamknięte w 1909 roku - cztery lata przed wydarzeniami przedstawionymi w filmie.
Zdjęcia kręcono w Parras de la Fuente, Torreón, La Goma, Bavispe, nad rzeką Rio Nazas (Meksyk) i El Romeral (Hiszpania).
Scena rabunku w pociągu była czystą improwizacją, bowiem nie było jej w scenariuszu.
W Nigerii pokazano "Dziką Bandę" żołnierzom, którzy nazajutrz mieli wyruszyć na wojnę z wojskami nieistniejącej dziś Biafry. Ich entuzjazm sięgnął zenitu, włączyli się nawet do końcowej strzelaniny, dziurawiąc kulami ekran kinowy.
Wyłączając napisy początkowe i końcowe film trwa 138 minut i zawiera 2721 zmontowanych ujęć. Wynika z tego, że przeciętna długość ujęcia wynosi 3 sekundy. Finałowa strzelanina nazywana "Masakrą przy Krwawej Werandzie" zawiera 325 zmontowanych ujęć i trwa pięć minut, z czego wynika, że przeciętna długość ujęcia wynosi wtedy mniej niż sekundę.
Reżyser Sam Peckinpah rozpłakał się podczas kręcenia sceny, w której postacie grane przez Williama Holdena i Ernesta Borgnine'a siedzą przy ognisku i dochodzą do wniosku, że "nie ma innego wyjścia". Peckinpah musiał przerwać kręcenie ujęcia.
Słynny "Ostatni Spacer" został wymyślony przez reżysera w czasie kręcenia finałowej strzelaniny. Pierwotnie scena miała rozpocząć się od wyjścia Bandy z burdelu i bardzo szybko zmierzać do konfrontacji z generałem Mapache. Kiedy podjęto decyzję o wydłużeniu tej sceny, wielu z dodatkowych meksykańskich statystów było charakteryzowanych przez asystenta reżysera podczas kręcenia sceny.
Tytułowa "Dzika banda" istniała w rzeczywistości i była gangiem Butcha Cassidy'ego, który założył go w wieku 30 lat. Gang został tak ochrzczony przez prasę.
Film jest adaptacją krótkiego opowiadania Roya N. Sicknera, aktora i kaskadera. Scenarzysta Walon Green napisał scenariusz, który następnie został przerobiony przez Sama Peckinpaha. Green stwierdził, że zmiany jakich dokonał reżyser są wystarczające, aby uznać Peckinpaha za scenarzystę filmu, jednak musiał domagać się w Gildii Scenarzystów przydzielenia Peckinpahowi statusu scenarzysty filmu. Green był wdzięczny Peckinpahowi za to, że ten nie zmienił zbyt dużej części scenariusza tylko po to, aby widnieć w czołówce jako scenarzysta. Green, Sickner i Peckinpah byli w trójkę nominowani do Oscara za scenariusz. Po tej sytuacji Gildia Scenarzystów zmieniała zasady i do tamtej pory finałowy skrypt musiał być w co najmniej 60% napisany przez reżysera, aby uznać go również za scenarzystę filmu.
Ostatnią skompletowaną sceną było wysadzenie mostu nad rzeką Rio Nazas ("grającą" Rio Bravo). W kręceniu sceny wykorzystano 6 kamer (jedna utonęła) oraz zagrało pięciu kaskaderów, każdemu zapłacono po 2.000 dolarów.
Nakręcenie ujęcia ze skorpionami wrzucanymi do mrowiska zasugerował Emilio Fernández grający generała Mapache. Aktor bawił się w ten sposób w dzieciństwie. Sceny tej nie było w scenariuszu.
Przy kręceniu finałowej masakry nie było wystarczająco dużo mundurów dla występujących tam kaskaderów i statystów. Po sfilmowaniu śmierci któregoś z nich, mundur był czyszczony ze sztucznej krwi i zamalowywany w miejscach dziur po kulach. Następnie trafiał do następnego delikwenta, który po otrzymaniu postrzału, przekazywał go do "naprawy". I tak w kółko.
Klimatyczna finałowa bitwa była filmowana przez 12 dni. Wykorzystano w tym czasie 10 tys. petard imitujących otrzymanie postrzału. Ekipa filmowa nazwała ją "Bitwą przy Krwawej Werandzie".
Dla każdego z głównych aktorów przygotowano po siedem jednakowych kostiumów. Wszystkie zostały zużyte w czasie kręcenia filmu.
Podczas produkcji filmu wystrzelono 90,000 ślepych naboi - to więcej, niż prawdziwych naboi, których użyto podczas rewolucji w Meksyku z 1914 roku. Wydarzenia tego bezpośrednio dotyczy fabuła filmu.
Okres zdjęciowy trwał od 25 marca do 30 czerwca 1968 roku.
W wywiadzie Ben Johnson wyjawił, że dwie meksykańskie kobiety, które "zabawiają się" z nim i Warrenem Oatesem w scenie z wielkimi beczkami z winem to tak naprawdę były prostytutki z pobliskiego hotelu. Wynajął je reżyser Sam Peckinpah, aby móc rozpowiadać, że Warner Bros. płaci jego obsadzie za prostytutki.
Deke Thornton opisuje generała Mapache jako mordercę na usługach Huerty. W rzeczywistości gen. Victoriano Huerta obalił prezydenta Meksyku Francisco I. Madero w 1913, co wywołało wojnę domową. Parras w stanie Coahuila w Meksyku, czyli miasteczko, w którym kręcono film, jest miejsce urodzenia prezydenta Madero.