„Noryang” (노량: 죽음의 바다), „Morskie diabły”(2023) to Zrealizowana z epickim rozmachem opowieść o historycznej morskiej bitwie pod Noryang, kończącej wojnę Japońsko-Koreańską (1592-1598). Co zaskakujące dla polskiego widza, jest to trzeci i ostatni film z trylogii w reżyserii Kim Han-mina. Wszystkie opowiadają o bitwach prowadzonych przez admirała Yi Sun-sina, genialnego stratega, człowieka honoru, i bohatera narodowego Korei Południowej.
Dwóch pierwszych części nie miałam szans zobaczyć (The Admiral: Roaring Currents z 2014 roku, Hansan: Rising Dragon z 2022 roku), ale zdecydowanie muszę to nadrobić. Admirał Yi kradnie serce pod każdym względem. Wzrusza, zachwyca odwagą, niezłomnością. Inspiruje.
Realizacyjny rozmach, niesamowite sceny bitewne, fantastycznie przedstawione walki na morzu, wciągają bez reszty. Film trwa niemal dwie i pół godziny. Ale nie nudziłam się ani przez chwilę. Chaos i koszmar wojny są odwzorowane przerażająco realistycznie. Spiski, planowanie strategii, fortele, kolaboracja, polityka. I w dodatku reżyser nie pozwala nam zapomnieć ani na chwilę, że po każdej ze stron są zwykli ludzie. Czyiś synowie, mężowie, bracia. Są elementy epickich starć, i bardzo wzruszające chwile, pełne emocji, bezradności. Zrywy odwagi, i akty tchórzostwa. Tak, ocierałam łzę.
Niestety do tego, właściwie wojennego, południowokoreańskiego historycznego filmu część widowni zdecydowanie nie dorosła. A może spodziewali się czegoś innego idąc do kina. Ze smutkiem stwierdzam, że niestety część naszego społeczeństwa powinna chodzić na 60 minutowe filmy animowane, bo fabuła wymagająca wysiłku umysłowego ich przerasta. Tak jak bycie odseparowanym od telefonu przez ponad dwie godziny.
Kończąc, polecam bardzo. Seansów jest niewiele, więc warto się orientować. A, i idę szukać pierwszych części. Bo już tęsknię za admirałem Yi.