Szczerze mówiąc to wcale się nie dziwię, że Disney nie chciał sfinansować tego filmu Shyamalana, mimo że do tamtej pory wszystkie jego produkcje były bardzo dochodowe. "Szósty zmysł", "Niezniszczalny", "Znaki", "Osada". Same hity. A jednak postanowili komuś takiemu jak M. Night powiedzieć "nie ma mowy".
I jakim megalomanem trzeba być, żeby samego siebie obsadzić w roli pisarza, który odmieni oblicze świata. I do tego postać bardzo aroganckiego krytyka filmowego (i literackiego?), którego pod koniec zjada żywcem wilk(?). To paradoksalnie Shyamalan pokazał, że sam jest arogantem takim posunięciem. A jak już miał gnoić krytyków za nierozumienie jego filmów, to mógł to chociaż zrobić z klasą (jak chociażby w "Ratatouille"), a nie jak zdenerwowany pięciolatek.
Scenariusz głupi nawet jak na film dla dzieci. Zresztą czemu niby film dla dzieci może mieć głupi scenariusz? Głupie scenariusze mają słabe filmy, a dobre scenariusze mają dobre filmy, bez rozróżnienia na te od Bergmana, czy od Pixara.
Jeśli scena uzdrowienia Story to miał być jakiś twist (że niby pan Heep to uzdrowiciel, a Bractwo to Siostry), to Shyamalan już nawet przestał udawać że się stara.
Wiem, że ten film powstał na podstawie opowieści na dobranoc samego autora. Ale co to zmienia? W podobnych okolicznościach Tolkien stworzył "Hobbita" i tutaj nie trzeba mrużyć oczu, że uznać to za dobrą historię.

I jeśli Shayamalan naprawdę wierzy, że teraz jest niezrozumiany, ale przyszłe pokolenia poznają się na jego filmach, to przyszłość kina widzę w czarnych barwach.