Wszyscy spodziewali się filmu fantasy. Nie wiem, jakie jest dobre fantasy, bo jeszcze w życiu czegoś takiego nie oglądałem (wszystkie mdlą mnie tak samo). A ten film był o tych, którzy postanowili żyć jak ludzie drugiej kategorii. "Cieciulo", studenci, pisarz, którego nawet dziewczyna nie chce czytać, koleś który od rana do wieczora ciupie krzyżówki i Sudoku (chyba zagrał go sam Szajama... ech, reżyser:). Nagle okazało się, że są wyjątkowymi ludźmi, są ważni dla świata. Nawet Narfa myślała, że jest zwykłą dziewczyną. "Bo nikt nam nie mówi, kim jesteśmy, kiedy się rodzimy". Przesłanie banalne, ale historia chwyta za serce, wierci w czerepie itd.

Niektórzy zachwycali się cudowną mitologią jaką Szalaja...nieważne:) wymyślił, albo tym stworem, który świecił czerwony gałami i biegł. Mi to było obojętne. Film był fajny, nawet jeśli nie interesowało się takimi dyrdymałami.