O dziwo, ostatni film hinduskiego rezysera pozbawiony jest przewrotnego zakonczenia, ktore odwrociloby akcje o 180 stopni. Jednakze 'Lady in the Water' to cos odmiennego od jego poprzednich produkcji. Ewidentnie basniowy rodowod, pomieszanie realizmu z fantazja, ciekawy klimat zbudowany za pomoca rewelacyjnych zdjec Doyle'a i muzyki Newtona Howarda, to sa atuty tego nieslusznie zmiazdzonego negatywnymi opiniami obrazu. Owszem, fabula jest daleka od tego, co zwyklismy nazywac wiarygodnym i momentami trudno w to wszystko uwierzyc, lecz sugestywna atmosfera, jak zwykle niezawodny Giamatti i Howard (stworzona do rol u Shyamalana) trzymaly mnie do konca, choc zdarzaly sie nudnawe momenty.
No i sam rezyser zagral tu role o wiele wazniejsza od tej, jakie grywal do tej pory - juz nie epizod, lecz role na rowni z profesjonalnymi aktorami (nie zeby zaraz mial talent Orsona Wellsa w tym fachu;).
Ogolnie sumujac wrazenia, to w sumie jest dobrze, ale predko do filmu nie wroce - nie ma on napiecia 'Szostego zmyslu', ma za to wciaz to, co jeszcze wyroznia rezysera sposrod tabunu wyrobnikow - umiejetnosc wprowadzenia dziwnej, niejednoznacznej atmosfery.
Zlote Maliny nalezy zatem traktowac z mocnym przymruzeniem oka, bo w zadnym wypadku nie mozna uznac filmu za tragiczny.
7/10.